تحریک ماهیچه الکتریکی EMS مورد استفاده در بیماران قلبی
آیا تمرین EMS برای پیشگیری ثانویه حائز اهمیت خواهد بود؟
(FRITZSCHE, D. / FRUEND, A. / SCHENK, S. / MELLWIG, K.-P. / KLEINÖDER, H. / GUMMERT, J. /
HORSTKOTTE, D., Cardiology Clinic Bad Oeynhausen, Herz 2010; 35 (1): 34–۴۰)
تحریک ماهیچه الکتریکی EMS
هدف
این ایده که تمرینات استقامتی مالیم بهعنوان پیشگیری ثانویه باعث بهبودنارسایی قلبی مزمن )CHI )میشود
به حد کافی به تأیید رسید است؛ اما در واقعیت، تجربه نشان داده است که تنها تعداد محدودی از بیماران
بهخوبی آموزش دادهشده و دارای انگیزه باال و اکثراً جوانان، بهصورت ثابت آماده پذیرش درمان تکمیلی هستند.
تجربیات مربوط به تحریک ماهیچه بهصورت الکتریکی در کل بدن )EMS )که در بیماران قلبی مورد استفاده
قرار میگیرد، پتانسیل غیرمنتظره و چشمگیری برای بازتولید عالئم مربوط به ماهیچههای اسکلتی و التهابی
و عصبی همورال در چارچوب بیماری سامانمند CHI نشان میدهد.
روش کار
۵۱ بیمار مبتال به CHI برنامه تمرین EMS 6 ماهه را انجام دادند. دامنه نوسان توسط بیماران مطابق با
حساسیت انقباض ماهیچهای/ حساسیت پالس در سطح ۸ در مقیاس ۵۱ مرحلهای انتخاب شد. قبل و پس از
۳ و ۶ ماه تمرین، عملکرد قلبی بهوسیله اسپیروارگومتری، الکتروکاردیوگرافی )EKG )و اکوکاردیوگرام ارزیابی
شد. عالوهبراین، شرایط متابولیک شامل کراتین کیناز )CK )و لکتاتید هیدروژناز )LDH )و وزن بیمار و توزیع
چربی بدنی مشخص شد )مقیاس امپدانس(.
نتایج
با توجه به نتایج، تا ۶۶ % افزایش جذب اکسیژن در آستانه بیهوازی فرد قابل اثبات است. فشارخون دیاستولیک
بهطور قابلتوجهی کاهش یافت؛ توده ماهیچه به میزان ۵۱ % افزایش یافت درحالیکه وزن بدن ثابت باقی ماند.
همه بیماران اعالم کردند که افزایش عمیق ظرفیت عملکرد را احساس میکنند.
نتیجهگیری
این مطالعه برای اولین بار تأثیر تمرین EMS را بر بیماران نارسایی قلبی نشان میدهد. پیشرفت عملکرد بدن،
بهبود قدرت ماهیچهها، نرخ متابولیک و فیزیولوژی از نتایج روشهای تمرین هوازی متعارف در حوزه
توانبخشی اولیه و ثانویه قلبی در بیماران CHI میباشد. درنتیجه، تمرین EMS پتانسیل باالیی برای درمان
نارسایی قلبی مزمن دارد.